French frites

O día 11 de septembro de 2001 mentras o mundo contemplaba estupefacto o primeiro atentado terrorista en directo da historia, lonxe de Nova Iorque, en Upsala, os suecos Rosén e Hellenäs non daban crédito o que estaba a ver no ecrán do ordenador acopado ao HPLC-MS-MS: O sinal dun inesperado pico estaba a saturar a resposta do detector. Era acrilamida, estaba presente en cantidades fabulosas nunhas mostras de patacas fritidas.

Nos meses seguintes analizáronse moitos máis alimentos e en todos aparecía acrilamida, especialmente nos sometidos a algún xeito de tratamento térmico. O 24 de abril de 2002 en conferencia de prensa en Suecia presentáronse publicamente os resultados.

A acrilamida é un potente e coñecido canceríxeno da industria química. Qué facía nos alimentos? Quen puxo acrilamida nos alimentos?, foron os terroristas coma fixeron co antrax? As alarmas de todo o mundo disparáronse ...

Dispararonse??

Dous día despois El Mundo facíase eco doutra inquietante noticia: "El Congreso ha decidido arropar la campaña pro-abstinencia sexual del presidente Bush y destinar 50 millones de dólares (56 millones de euros) a promover la castidad en los institutos". Pola súa banda, El País non recolleu noticia algunha nese día nin o seguinte, nin o mes que lle seguiu sobre a acrilamida. Foi necesario esparar ata o primeiro de outubro para atopar esta noticia: "Hallada la reacción química que produce la acrilamida en las frituras".

Contrariamente ao que adoita a acontecer, en poucos meses os científicos foran quen de resolver o problema. Resulta que levabamos milleiros de anos convivindo con esta molécula, aproximadamente dende que aprendimos a cociñar os alimentos.

Por qué daquela non houbo crise alimentaria como sucedeu cas vacas tolas? Onde andaban os periodistas daquela?