jueves, 31 de enero de 2008

Non dou feito


Ando estes días que non dou feito... e ainda non preparei o entroido!!!!

miércoles, 23 de enero de 2008

DE LIBROS E BLOGS




Hoxe mergulleime, por recomendación dun bo amigo, nun acto público e cultureta consistente nunha mesa redonda titulada "Os libos de mañá. Novas tecnoloxías e novas linguaxes". Falaron do futuro dos libros impresos en papel, dos dispositivos electrónicos que poden estar chamados a sustituilos, pero sobre todo falaron de creación literaria e blogs. Nomeadamente, ainda que non exclusivamente, dos que visitan éste.


Foi un acto entretido, máis un pouco encorsetado, pode que porque o formato de mesa redonda fora da tele non da máis que para microconferencias de cada un dos poñentes e non chega a establecerse un verdadeiro debate. Concordei con case todo o que se dixo, especialmente por María Yañez que fixo un discurso formalmente moito máis espontáneo e cun punto iconoclasta e provocador especialmente cando facía testemuña persoal afirmando que unha parte da sua biblioteca non superaría a próxima mudanza de vivenda. Pero, sobre todo, chamoume particularmente a atención a postura especialmente conservadora e reticente o soporte dixital da literatura sostida por Francisco Castro máis ainda cando ao parecer vai ocupar nunha editorial responsabilidades nese tema.

Entre os asistentes moitas caras coñecidas (singularmente estiradas) dunha parte do mundiño cultural vigués (tamén singularmente pequeno en proporción ca dimensión da vila). E ausencia absoluta da outra parte dese mundiño cultural máis vencellado a ciencia e a tecnoloxía. Un baleiro máis chamativo tratándose o tema que se trataba e habendo nesta cidade figuras sobranceiras na academia e na industria no eido das novas tecnoloxías.

Eu me mollo: O libro impreso vai ser un obxeto de agasallo que ficará reservado para edicións de luxo. Para leer: nada, pero para escoitar probablemente audiolibros. Os que teñan ipod e os probaran xa pode que me dean a razón

viernes, 18 de enero de 2008

Sor Citroen era millor que Streiff



Malas novas para Vigo. Onte viu o presidente da compañía a por en escea o lanzamento dun novo modelo que fabricarase en exclusiva na factoría de Vigo. Todo parecía preparado para asistir a unha feliz xornada con periodistas de medio mundo e loas a increible productividade da planta.

Pero os peores vaticinios feitos tras a marcha de Riera anunciáronse tamén onte. Streiff falou de reducción de plantilla. Eso sí, dixo que moitos menos que os 6000 de Francia: Fraco consuelo de tontos. Hoxe a prensa estima en perto de 1000 os esforzados e produtivos traballadores galaicos que ficarán na rua.

Son insaciables. ¿cómo se poden plantexar recortes cando están a medrar como ningunha otra factoría? ¿Cómo se pode afirmar que hai que seguir reducindo custos e ao tempo seguir pedindo as administracións subvencións diretas e indirectas cas que engaden un auténtico pastón na conta de resultados? ¿Cómo xustificar agora a sua demanda reiterada de infraestruturas singulares como o CTAG de Porriño ou dos plans de formación de traballadores?. Non lles chega. Teñen que gañar máis, máis e máis, e pode que ante tal perpectiva bote gargalladas de satisfacción

lunes, 14 de enero de 2008

Morte


Os telómeros son a parte terminal do ADN dun cromosoma e teñen unha función estrutural, esto é, non codifican ningunha proteína, non son un xene. Sirven para darlle estabilidade os cromosomas e, dacordo cunha sólida teoría sobre o envellecemento, están implicadas -alén de enfermidades como o cancro- na división celular e no tempo de vida das estirpes celulares.

En esencia esta teoría sostén que os telómeros actúan como contadores do número de divisons celulares xa que, lonxe de duplicarse co resto do ADN, van menguando en cada división, de xeito que tal desgaste fai inestable o cromosoma e a célula vólvese incapaz de duplicarse e morre. A consecuencia de tal proceso é que a morte da célula está programada dende o inicio do seu funcionamento. Este tipo de morte chámase apoptosis.

Pero en realidade, mesmo a nivel molecular e celular, a morte é máis complexa e as causas son moi variadas. As células poden morrer tamén por necrose se existe un axente externo que causa un dano ou de fame, por falta de enerxía se a mitocondría non traballa axeitadamente.

Así pois, unha simplificación tolerable do devandito sería afirmar que a apoptósis inducida polo acortamento dos telómeros é o que se chama morir de vello.

Pero a complexidade dota os sistemas que a posúen de novas propriedades. Cando esa célula da que estou a falar forma parte doutras superestruturas, órganos, organismos, individuos, a apoptosis non é mais que a faisca que prende a mecha dunha auténtica explosión de reacciones en cadea que, ao cabo, descríbese moitas veces como fallo ou colapso multiorgánico.

E nada máis.

A morte, pois, maila toda a sua complexidade (e ainda estamos lonxe de comprenderla axeitadamente) pode ser abarcada con un pensamento racional e co método científico.

A semana pasada estiven lonxe do blog por mor da morte do meu sogro. Sei que era correspondido no aprecio que lle tiña. E estou certo que él se revolvería contra moitos dos benintencioados ánimos que aludindo a sua transcendencia tiven que ouvir para aliviar a ferida da sua ausencia. A sua filla sí o fixo afirmandolles rotundamente os animadores que despois da morte o único que queda é o recordo.

Eu estou dacordo


[A pintura, chea de vida, é de Francois Xabier Fabre (1766- 1837) ainda que, paradóxicamente, titúlase Morte]

miércoles, 2 de enero de 2008

Túnez II



Adoitábamos ir comer a esta cafeta que se atopaba perto da Facultade. Non pensedes que se podía comer de todo. A comida era esencialmente europea ainda que tamén había algunhas especialidades locais como uns briks deliciosos coma estos. Son unha especie de empanadilla de masa moi fina de trigo con ovo atún ou polo dentro.


O que no probei desta volta foui a Harissa, unha pasta feita de guindilla ca que condimentan moitos platos, xa que da outra vez estivera postrado 4 días por mor dela.

Pero do que máis gostei foi do burgul, que é trigo cocido enteiro non en fariña. Acompaña a carne de cordeiro e ten un proceso laborioso de precocción e secado antes de poderse cociñar.