8

1. A familia, nomeadamente a miña filla. Debe ser cousa do "xene egoista" que dicía Dawkins.

2. O hedonismo en todalas súas vertentes. En particular no sexo, máis tamén no teatro, na música, na literatura, no lecer, nos xogos, na troula...

3. A amizade. A conversa de vagar, a confidencia cómplice.

4. A natureza. En todolos seus sentidos e con todolos meus sentidos: contemplación, disfrute. Subir unha montaña, navegar co son do vento que esvara polo pano das velas, durmir co ronsel das estrelas.

5. O coñecemento. Esa inquietude por aprender algo todolos días, sentirse marabillado por esa descuberta inesperada. Aprenderlle a alguén eso que non imaxinaba.

6. Eu. Ver como cambio. Ser testemuña do meu propio progreso. Tentar de darlle un rumbo axeitado a miña vida. Ser recoñecido

7. A xustiza. Son especialmente sensible as inxustizas, sexan do tipo que sexan. E cada vez o son mais. As veces algúns feitos fánseme especialmente insopotables e sofro por elo. Resúltame reconfortante cando vexo que se fai xustiza

8. E por último O Futuro, estou certo que o máis máis importante da miña vida está ainda por vir.

Quen isto lea que siga a bola. Eu cumplín
Arumes,
Raiña

Beppe Grillo

Beppe Grillo é un popular cómico e actor italiano que leva anos criticando de xeito afiado e contundente a corrupción de la clase política italiana. Tamén ten un blog que ten mais de 160.000 accesos mensuales, de xeito que segundo o blog de E. Dans ten más vistas e vistitas que moitos medios convencionais como La Stampa.

Estes días está a ser noticia porque no seu blog se anunciou que se está a preparar unha lei en Italia para controlar esta ferramenta de comunicación xa que, polo que se coñece, as autoridades non gostan moito da crítica anónima dos cidadáns. Os ecos desta nova chegaron tamén ata España e El País recolleu os detales de tan rocamboslesca iniciativa.

Os imaxinades que eiquí alguén propusexe algo parello? Cal sería a reacción?.

Forum Torino

En resposta a Arumes:

Estes días ando por Italia. Estou a participar na Conferencia 2007 do Forum Euro Latinoamericano de Torino. Esta sendo unha experiencia realmente única compartendo discusiones y puntos de vista con colegas de un número enorme de países.

Tamén espero ter a experiencia única de ver a sindone, probablemente o maior fraude colectivo da egrexa católica na sua historia

darwin y política

Onte no avión que me levaba a Madrid o azar sentoume a carón de Lopez Peña o presidente da zona franca de Vigo. A sorpresa foi que estaba a ler un libro inusual nunha persoa da súa condición e formación (ou a lo menos así mo pareceu): Deconstruyendo a Darwin "Los Enigmas de la Evolución a la Luz de la Nueva Genética" · SAMPEDRO, JAVIER. Estivemos a falar da evolución do creacionismo e de moitas máis temas de divulgación científica.

Foi una viaxe agradable e entretida. Noraboa a Peña pola elección das súas lecturas

Autobombo imbécil

Non adoito a facer este tipo de post descalificatorios. Normalmente cando vexo unha imbecilidade paso dela mirando para outro lado cun sonriso entre benevolente e comprensivo da condición humán.

Pero nesta ocasión non poiden resistirme, é que xa chove sobre mollado. Non é a primeira vez que o protagonista da nova que hoxe publica o Faro e que podedes ver na foto sae na prensa con titulares por todolo alto, sen dúbida dictados por él a xornalistas ignorantes científicos ós que lles cola goles fabulosos. E é que ao tipo gostalle máis o autobombo que a un neno dun chupachups.

O artigo é unha escolma de medias -ou nen sequera- verdades nas que se presentan coma a quintaesencia da proteómica. Eu que coñezo ben ó grupo afirmo -presentando probas a quen o desexe- que tales afirmacións son parellas as que eu podería facer de min mesmo si dixera que son un experto programador informático tan só por manter este blog activo.

Pero para quen lea esto alleo a comunidade científica, debe saber que, especialmente no campo de traballo deses investigadores, os achádegos importantes publícanse en revistas como Nature ou Science. Se non se chega a esa calidade tampouco é moco de pavo acadar que publiquen as investigacións en calqueira das revistas que se ordean polo seu impacto no Science Citation Index (SCI).

Dende logo, e con todolos respetos a Real Academia Galega de Ciencias, a súa revista (que, por suposto, non se atopa na lista do SCI) cumpre outra misión, e non é un instrumento de difusión entre a comunidade científica internacional de investigacións de vangarda.

Así pois, que lle concedan a calquera un premio por publicar un artículo en tal revista non deixa de ser un mérito científico de moi, pero que moi, discutible relevancia. De feito, son eles os únicos que coñezo que utilizan ese medio para a difusión da sua laboura.

En fin, como decía a miña avoa: animaliños...

Redes e Punset

O meu admiradísimo Punset no último programa de Redes tratou un dos meus temas preferidos: a relación entre a ciencia e a relixión. Destaco a entrevista que lle fixo a Atran e que se pode atopar en: http://www.rtve.es/tve/b/redes/semanal/prg445/entrevista.htm

PARA NO PERDÉRSELO

18 OUTUBRO: RICARD GUERRERO FALA EN OURENSE SOBRE “ALIMENTOS, MICROBIOS E BIOTECNOLOXÍA. PERSPECTIVAS PARA O SÉCULO XXI”

O profesor Ricard Guerrero, catedrático de Microbioloxía da Universidade de Barcelona e Professor of Graduate Studies da University of Massachssets-Amherst, falará o xoves, día 18 de outubro, en Ourense sobre ALIMENTOS, MICROBIOS E BIOTECNOLOXÍA. PERSPECTIVAS PARA O SÉCULO XXI. O acto comenzará ás 19 horas e realizarase na Biblioteca Central do campus universitario, en As Lagoas-Ourense.

A conferencia forma parte do ciclo CULTURA CONCIENCIA, organizado polo Consello da Cultura Galega (CCG) e a Dirección Xeral de Investigación, Desenvolvemento e Innovación (INCITE) da Consellería de Innovación e Industria da Xunta de Galicia.

O Courel e o fin de As Fontiñas

Hai uns vinte anos descubrin O Courel. Dende entón sempre que podo lle fago unha visita as súas aldeas, fragas, devesas, tesos, pontallas, ríos e ferreirias. E sempre termino parando a cear en As Fontiñas en Seoane.

Nesta ponte non poiden cumplir con tal tradición por mor da xubilación da súa patrona e cociñeira. É unha gravísima perda para os amantes da boa gastronomía de montaña. Xa non volveremos a deleitarnos con aquel corzo con castañas ou co plato de grelos con chourizo e lacón e, por suposto, castañas. A miña filla adoraba os ovos fritidos con unha fina puntilla e patacas. Todas as materias primas, xa o imaxinan, da casa.

Tampouco volveremos a acougar no ambente familiar, silencioso e repousado daquel salón donde comíamos servidos discreta e dilixententemente polos seus fillos.

O primeiro deles que coñecín foi Xesús Manuel Marcos López, por certo, Premio Merlín de Literatura Infantíl de Xerais que despois dun tempo alonxado volveu a Lugo capital o que lle permitía achegarse con frecuencia a botar unha man na casa.

Felicitacións pois a ela e ós seus fillos, e a todolos comensais condolencias

Campaña de seguridad vial en Portugal

Eu ando en moto dende os 16 años e xa vin como quedaban na estrada algúns de aqueles rapaces. Magoa de non ter daquela o youtube nin videos ca imaxinación e chispa do que amoso. Penso que cando es novo estas formas de mensaxes teñen grande influencia

Por Fin!!!!

Hoxe o Congreso aprobou definitivamente a Ley de Responsabilidad Ambiental. Ainda que podería ser manifestamente mellorable o máis salientable é que por fin se desterra o principio "quen contamina paga" polo de "que contamina repara ó seu estado orixinal houbera ou non culpa".

Para elo, a lei tamén prevé a obriga as empresas de constituir garantías financieiras. A ver si, tamén por fin, deste xeito deixamos de asumir cos impostos de todolos cidadáns as desfeitas dun poucos irresponsables

Mulleres na docencia

Elaboro éste gráfico ca información extraida de dous informes:

1: "Estadística Básica de Personal al Servicio de las Universidades. Curso académico 2004-2005", elaborado polo Consejo de Coordinación Universitaria (CCU)

2: "Barómetro de la Internacional de la Educación sobre los Derechos Humanos y Sindicales en la Educación 2007" da Internacional de la Educación.

Penso que non paga a pena comentalo, pero non me resisto a aportar un dato máis: só un 13% dos cadeirádegos españois son mulleres