lunes, 31 de diciembre de 2007

xa estou de volta



Xa volvín, e veño encantado. A viaxe foi certamente interesante. Por outra banda nada que que non agardara, pois xa tiña estado alí e coñecía ben a amabilidade e o agarimo co que aquelas xentes acollen os amigos. Xa irei contando polo miudo en novos post. Hoxe tan só unhas estampas do pais.

A que antecede a estas liñas é un clásico: o solpor no deserto. Por certo ese día iba unha friaxe insoportable. O deserto é un ecosistema ben curioso. A pesares do seu nome existe unha manchea de vida nel nun equilibrio tremendamente feble. Preocupoume ver como a agricultura tradicional sostible baseada na surxencia espontánea de oasis nas aldeas destas terras está a ser substituída por outra -con vocación industrial- que está a explotar agua fósil que tiran de profundidades de máis de 1500 metros para regar a manta palmeirais para a roducción de dátiles. A auga, que se atopa a uns 60ºC, non xurde espontáneamente dos pozos e ten que ser bombeada e seguidamente enfriada para poder utilizarse. Velaí un palmeiral:


Ainda que está a impactar ainda máis a actividade turística. Os hotéis medran coma cogumelos nas zonas turísticas. Eu contei 4 en construcción tan só na cidade de Touzeur. Obviamente todos de luxo e con piscina. Pode que estedes a pensar en semellante exemplo de insostibilidade. Pois iso non é nada. O paroxismo da tolemia turística é un campo de gol de golf en medio do deserto. Sí, sí, en medio e medio do deserto!!!

Por certo, para os que teñadaes cativos na casa, mirade o que atopei:



sábado, 15 de diciembre de 2007

meme



Convida Lula a amosar o currunchiño de traballo. Occam está nestes momentos a piques de sair de viaxe (de traballo, claro) cara Túnez e deixoume encargada de atender os seus asuntos nestes días. Eu acepto gustosa e mesmo atrévome a sair na foto, ainda que agora estou un pouco cansa.

Teño que advertir que non todolos ordenatas son de Occam. El non da para tanto, coitado. É que tamén a muller e a filla deixáronme cadansúa máquina.

Se queredes algo non dubidedes en escribir.

Eu gostaría de ver como é o curruncho de Rayuela, Ana bande e Ruibal.

Guau, Guau (Bicos)

Nuca

domingo, 9 de diciembre de 2007

Ébola





Soa "Bedy" na radio dun Toyota Land Cruiser mentras vai amodo por esta rúa de Bundibugyo. Deixa tras del unha nube de po dourado e uns nenos bailando os ritmos da rumba de Kanda Bongo Man. Porque, ainda que esteamos en Uganda, o Congo está a carreira dun can e probablemente os pais deses nenos sexan refuxiados dos excesos de Kabila.

Hoxe hai menos animación na vila. Non é o bule bule ao que están afeitos os veciños. Hoxe son máis os que se achegan ao centro de saúde rural “Busaru Health Centre”. Pero esta vez non é por malaria, polio, cólera, disentería ou calqueira outra enfermidade intestinal. Se achegan con medo e morbo por saber se é certo o que din. Seica hai tres traballadores sanitarios entre os dezaseis mortos dos 51 casos sospeitosos de estaren contaxiados co virus do ébola. Un filovirus como o da foto.


O Ministerio de Saúde de Uganda confirmou a semana pasada o medo que levaba dende principio do mes de novembro paseándose por todo o Distrito. Tiveron que vir técnicos da OMS e do Centro para o Control e a Prevención de Enfermidades (CDC, Atlanta, EE.UU.) a confirmar a peor das novas.

Din que a morte por ébola é horrorosa en medio de terribles hemorraxias internas, o contaxio é fácil por contacto direto con líquidos corporais infectados como o sangue, a saliva, o sudor, os ouriños ou os vómitos; e a mortalidade -case segura- soe superar ao 90% dos infectados. Por iso termina caindo o persoal sanitario que relaxa a precaución.

Africa, crisol do sufrimento.

sábado, 8 de diciembre de 2007

27 cabodano

Tal día coma hoxe hai 27 anos asasinaron a John Lennon. Todo un icono dunha época e unha referencia para varias xeracións.

Deixo eiquí uns versos de "imagine" e o video.

Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace..

jueves, 6 de diciembre de 2007

Ciencia para nenos



Recentemente Portorrosa escribía no seu blog un post crítico acerca da programación televisiva. Pero de cando en vez se atopan pérolas.

Veño de enterarme que hai un programa de divulgación científica para nenos na televisión. Chámase Leonart e ainda que non o vin nunca por mor do horario, si estiven a fedellar pola sua web que ten moi boa pinta tanto polos contidos coma pola presentación.

Vou tentar de velo algún día destes para xulgar con máis criterio a proposta televisiva.

martes, 4 de diciembre de 2007

Eu de ciencias ti de letras



Andiven ausente estes días por mor do peche do exercicio económico arranxando as finanzas do laboratorio executando compras e ramitando facturas. Tamén me levou moito tempo preparar un par de presentacións e discursos por encargo para outros tantos actos que protagonizaban altos e requintados dignatarios das administracións autonómica e estatal. Finalmente andiven ensarillado en rematar de escribir un traballo que tiña que enviar a publicar nun restixioso xornal científico.

Ou sexa, que menos andar a enredar no laboratorio fixen de todo, pero principalmente escribir, escribir e escribir. Pero han de saber todos que para min non é estrana esta actividade, pois sempre tiven para min que eu era -polo meu traballo- un home de letras (ainda que fose unha autodefinición que incomodaba a moitos compañeiros das "humanidades").


Cando estudaba o bacharelato os estudantes tiñan máis querencia polas materias nas que as matemáticas non estaban presentes. Iso se reflectía na nota media de cada asignatura que situaba as matemáticas e a física coma os osos máis duros de roer. Así que, daquela, eran máis os compañeiros decantábanse máis por facer un bacharelato de "letras puras" que de "ciencias puras". Como se pode imaxinar fácilmente era prácticamente imposible conciliar a adversión de uns polas materias que os outros amaban.

Hoxendía parece que as cousas mudaron pero non del todo para ben. leo na Voz de hoxe:

Los alumnos gallegos suspenden en matemáticas y comprensión lectora aunque aprueban en ciencias

Ainda que congratúlome de que por fin neste país pareza ter o xérmolo dunha sociedade que poida ter unha boa cultura científica, estou fráncamente decepcionado xa que non parece que millorar nunha dirección a costa de perder en outra sexa para estar orgulloso da evolución do noso sistema educativo.

Voltando ao inicio, vaticino que malos científicos van sair desa xeración se non son capaces de ler e escribir correctamente. E por suposto tamén a inversa.