Por petición expresa de
Chiquito de la H61Cando neno eu levitaba, e lémbrome que o facía francamente ben. Foi unha propiedade que non sei como a collín, pero duroume pouco, só poiden levitar a gusto entre os cinco e os sete anos, e dende entón máncame esa sensación. Era fráncamente un pracer sentir o ascenso vertical, coma un Harrier, e despois voar, voar, voar, subindo e baixando, ollando a todos e a todo dende as alturas, descubrindo una nova perspectiva e tamén -con gran sorpresa porque pola miña estatura non o advertira cando estaba con pes no chan- que máis de un era careca. O único que lamentaba era que eu so controlaba o vo a vontade, pero non cando iste íase producir. Así, moitas veces que quería dar un rule polo aire non era quen de consegir nin despegar un chisco os tacóns da terra. Outras, pola contra mentras andaba distraido pola rua sentía como a ingravidez se apoderaba do meu corpo e comenzaba a flotar lixeiro coma un globo. Xúrovos que todo o relato e certo o cento por cen.
Hoxendía hai un mago, un tal Criss Angel, que ten no youtube unha manchea de videos onde levita. En alguno deles mesmo descubre un sinxelo truco de como facelo. Pero ainda así, a xente segue a creer que ten poderes increibles.
A combinación da maixia, os magos carismáticos e a credulidade da xente segue a ser letal para a racionalidade e sensibilización social da ciencia. Martin Gardner, un divulgador científico de primeiro nivel, escéptico e mago (ainda que muito menos coñecido polo gran público que o anterior xa que nin sae no youtube) empregou os seus coñecementos para desenmascarar moitos dos trucos da pseudociencia. Algún día falarei dalgún pasaxe da sua biografía.
Entre tanto eu sigo ca morriña de non volver a ter aquelas alucinacións sen necesidade inxerir ninguha sustancia.
