lunes, 25 de febrero de 2008

O debate e a I+D


Acaba de rematar o Debate. Sorprendéume que por primeira vez os dous partidos pactaron un bloque (o derradeiro) para falar, en outros temas, de política científica. Zapatero presentou os logros acadados en estos catro anos que resultaban máis indiscubles cando os comparaba co feito -nada- durante o governo de Aznar. Rajoy non dixo nin res. Sencillamente non falou de política científica.

A cuestión é por que non Rajoy non fixo nin críticas nin propostas neste tema. É que o PP non ten política científica? A resposta é NON. Se alguén ten a paciencia de vistar a web do PP non vai atopar nada neste ámbito no programa electoral que teñen alí colgado.

O PSOE, polo contrario dispón dun amplo documento excelentemente artellado e con obxetivos ambiciosos, ainda que realistas. O máis salientable deles é a de acadar a transición tecnolóxica da sociedade española dende unha sociedade industrial laboral a outra baseada no coñecemento máis xeradora de riqueza.

Para elo hai algunhas propostas moi concretas: 2,2% del PIB en I+D no 2011 o incorporar 50.000 novas persoas o sistema de ciencia nos próximos 5 anos.

Noutro post falarei da política científica do BNG, que sí que a ten.

sábado, 23 de febrero de 2008

Ilusión


Estiven toda a semana aterafado e hoxe estoume recuperando amodo de todo o cansancio acumulado.

Cómo facerlle comprender a un neno que tenta de contaxiarnos o seu entusiasmo no xogo que non temos folgos abondo? Rebosan tanta enerxía que non conciben que os demáis as teñamos xustas.

Pero, ao cabo, a vontade sí se contaxia fácil de esa forza vital infantil, e pedíndolle o corpo un sacrificio máis, aceitamos o xogo

sábado, 16 de febrero de 2008

Centros comerciais


Onte falamos diante dunhas birras do Centro Comercial A Laxe que ven de abrir a carón no peirao de trasatlánticos de Vigo e hai uns días Ruibal e Zerovacas falaban do de O Bolhao.

Este tipo de establecimentos seguen a xurdir coma cogumelos en outono. O mercado non parece saturarse. Pero o que máis me asombra é que están a configurar unha nova forma de uso do tempo de lecer. Por iso non me extrana que lles chamen centros de ocio.

Seica na apretura do da Laxe o outro día había unha morea de xentes que esgotaban cantos artículos lles puñan diante. Pasado o primeiro susto os cidadáns seguen a acudir a "dar unha volta" a "pasar o rato e ver o que hai" e "a ver si atopamos algo". Algo? Cómo algo? Pois sí, vale calqueira cousa, a cuestión e que dar un paseo cuberto e aloumiñado polo aire acondicionado e o barullo da xente, semella máis interesante que andar a beira do mar aspirando a brisa mariña co rumor das ondas.

Eu non soporto os centros comerciáis e só os vistito cando xa non queda máis remedio. Xúrovos que me angustio moitísimo ao poco de estar dentro e vólveme irritable, vamos que que poño de mala hostia.

Por certo, na foto podedes apreciar en que quedou o tradicional miradoiro da Pedra

martes, 12 de febrero de 2008

Comunicación e neuronas




Hoxe fun dobremente afortunado xa que coñecin persoalmente a Chechu Pérez e me agasallou cun exemplar quentiño, recén saido do forno, da derradeira edición do seu anuario Creatividade Galega que vai ser presentado o próximo venres en Compostela. Creatividade Galega 2007 segundo os seus autores é unha escolma dos "traballos máis creativos de 70 empresas de deseño e comunicación de Galicia, aos que se engaden propostas feitas por estudantes de escolas de deseño e das facultades de Comunicación e Belas Artes da Universidade de Vigo"

Prologada moi acaidamente por Xosé Lois (Carrabouxo) e tamén, como non, polo Conselleiro de Industria (que para iso paga) trátase dunha coidadísima edición con imaxes de altísima calidade fotográfica e artística.

O libro foi a excusa perfecta para falar de vagar sobre os novos e os vellos deseñadores, Falamos, claro está, de Díaz Pardo, pero tamén de Manolo Janeiro, de Ledo e de outros que, de tan novos que son, nin oira falar deles. Tamén falamos do papel da comunicación e o valor de produtos tan intanxibles coma as ideas que inspiran unha imaxe corporativa o o deseño dunha etiqueta.

O viño e a súa metafísica é un bo exemplo do que quero falar. Teño que recoñecer que normalmente cando vou mercar unha nova botella de viño busco o resultado máis axeitado de combinar tres variabeis: orixe, precio, etiqueta. Un bo deseño na etiqueta resúltame tremendamente determinante na escolla, xa que non teño máis criterios para coñecer cómo será o contenido nin modo de sabelo. A etiqueta evócame expectativas das emocións que podo agardar cando o probe. Dalgún xeito a etiqueta é quen de contaxiarme a emoción que vou experimentar. E por eso escollo esa botella e non a de o lado.





Os teóricos da intelixencia emocional como Daniel Goleman tamén falan deste contaxio emocional na relación entre individuos e sosteñen que a base somática delo son as neuronas espello responsables de que unha persoa adopte os sentimentos da outra.

As neuronas espello son extremadamente interesantes xa que teñen a propiedade de activarse nun individuo as correspondentes a actividade que está a executar outro conxénere o que o primeiro está a observar.

É fácil imaxinar todalas hipótesis sobre a función destas neuronas que derivan de tal propiedade: seica están relacionadas ca empatía, co poñerse no lugar do outro, ca evolución e aprendizaxe da linguaxe...

Eu estou convencido que cando saibamos máis de cómo funcionan estas neuronas e de cómo modular químicamente a sua actividade vai ser moito más doado diseñar campañas de publicidade e comunicación para chegar e ser efectivos diante da poboación diana.

Daquela os creativos van ter que estudar moita neuroquímica.

lunes, 11 de febrero de 2008

Xa estou de volta


E veño con maís enerxía ca nunca. Ainda non sei canto me durará. Pero teño ganas de falar das eleccións, dos bascos e Batasuna, dos obispos, da bolsa, da burbulla inmobiliaria, de Craig Venter, do aborto (eu tamén abortei), da violencia de xénero, da reprobación de Caballero, dos 400 euros, da galiza cunilingüe, de Gasol, dos tiburones do circo...

A ver si teño tempo.

Como sei que van preguntar: O da foto son eu disfrazado de rapaz novo este antroido