Hoxe estiven en Compostela. Fun escoitar un seminario que impartía o meu amigo Antonio da Oregon State University. Falou de moitas cousas, a máis técnicas sobre as altas presións hidrostáticas, pero tamén tivo tempo para contarnos que anda esta tempada ensarillado cunha fase do proxecto da viaxe tripulada a Marte. Dixo que un dos retos dun viaxe que vai durar 10 anos entre ida é volta é qué facer cos alimentos da tripulación. Levalos dende a terra nin se plantexa, pero non porque poidan estragarse senon porque cada Kg de masa posto no espacio custa 100.000 dólares, o que representaría unha morea de cartos fabulosa alimentar os astronautas nesa expedición. Os alimentos hanse de fabricar na nave e todo tense que poder reciclar. Todo un reto, en efecto.
O rematar, continuamos a conversa da expedición espacial, pero diante dunhas cervexas e ca sua muller Azucena, unha sicóloga mexicana cun afiado sentido para hachar o cerne da deboura. Foi ela a que dixo: Credes que son tecnolóxicas as limitacións da viaxe, pero de feito é a falta de coñecemento sobre a condición humana o maior desafío que vai ter que superar a expedición. Alguén sabe como se van a comportar un fato de homes e mulleres convivindo -sexo incluido- durante 10 anos nun espazo físico non máis grande que un pequeno apartamento?
3 comentarios:
Una advertencia cargada de sentido común. Mi madre siempre dice: "Pueblo pequeño, infierno grande". Imáginate entonces lo que puede ser esa nave. Me temo que tal averno ni Dante mismo lograra describirlo.
Ah, me queda una duda. Si no es viable portar alimentos, ¿cuál es la solución en la que piensan?
Un abrazo.
las soluciones, DR, son dos y han de aplicarse conjuntamente:
1: Enviar naves previamente cargadas de alimentos para que cuando lleguen a cada punto hacer el avituallamiento
2: Producirlos en la propia estación espacial, reciclandolo todo. Esta solución es la más razonable, pero también la más difícil desde el punto de vista de crear un ecosistema sostenible durante muchos años
me olvidé mencionar que la solución 1 sólo es para caso de emergencia y no contempla toda la cantidad de alimentos que necesitan, sino sólo unos pocos
Publicar un comentario