morreu Fontanarosa

Eran as sete da mañán cando unha azafata coa sua estudiada e artificial amabilidade ofreceume El País. Estaba a ollalo distraidamente cado vin a nova da Morte de Fontanarosa. O meu admirado humorista que soubo plasmar en literatura dun xeito afiado a nosa condición humán cun soriso nos beizos. Seica estaba enfermo da terrible ELA (esclerosis lateral amiotrófica). É unha enfermidade especialmente cruel da que agora non quero falar.

Ainda non puiden conectarme con Pablo polo messenger porque ata o luns non irá polo laboratorio. Él está agora alí, xa vai para un ano, en Rosario, a patria chica de Fontanarosa. De seguro que ten cousas que contar como consecuencia desta nova.

Xa vos contarei

viaxe no tempo

Levo todos estes días ausente. Quero decir do blog porque ainda non collín as vacacións. Acontence que, por unha banda ando a rematar unha chea de cousiñas para pasar un agosto tranquilo, e por outra que agora estou a vivir na praia onde non teño nin sequera teléfono.

Onte fun a unha axencia a procura dun xeito para chegar a Teruel onde teño que dar un curso de verán a semana que ven. É certamente difícil facelo en transporte público. Na axencia había unha morea de xente a mercar viaxes fabulosos, exóticos e, a maioría, con todo (¿?) incluido.

Mentras agardaba din por pensar na posibilidade -predita na teoría de Einstein- de viaxar no tempo. É esta unha idea engaiolante a que non foi allea a literatura e o cine. Imaxinei que nas axencias habería unhas cabinas dotadas cun terbello que permitiría facer estas viaxes e pensei onde gostaría de ir, de qué feito histórico gostaría de ser espectador. Teño varios

É ti a qué feito histórico quererías viaxar?