A linguaxe no laboratorio

O meu compañeiro Pablo do que xa teño falado neste blog, envíame dende Arxentina onde está a traballar esta curiosa estampa.

Faime pensar que incluso na linguaxe científica, máis estandar e universal, atopamos diferencias que fan difícil o entendemento entre as dúas orillas do charco....

Viaxe a Marte

Hoxe estiven en Compostela. Fun escoitar un seminario que impartía o meu amigo Antonio da Oregon State University. Falou de moitas cousas, a máis técnicas sobre as altas presións hidrostáticas, pero tamén tivo tempo para contarnos que anda esta tempada ensarillado cunha fase do proxecto da viaxe tripulada a Marte. Dixo que un dos retos dun viaxe que vai durar 10 anos entre ida é volta é qué facer cos alimentos da tripulación. Levalos dende a terra nin se plantexa, pero non porque poidan estragarse senon porque cada Kg de masa posto no espacio custa 100.000 dólares, o que representaría unha morea de cartos fabulosa alimentar os astronautas nesa expedición. Os alimentos hanse de fabricar na nave e todo tense que poder reciclar. Todo un reto, en efecto.

O rematar, continuamos a conversa da expedición espacial, pero diante dunhas cervexas e ca sua muller Azucena, unha sicóloga mexicana cun afiado sentido para hachar o cerne da deboura. Foi ela a que dixo: Credes que son tecnolóxicas as limitacións da viaxe, pero de feito é a falta de coñecemento sobre a condición humana o maior desafío que vai ter que superar a expedición. Alguén sabe como se van a comportar un fato de homes e mulleres convivindo -sexo incluido- durante 10 anos nun espazo físico non máis grande que un pequeno apartamento?

ecoedición

Hoxe Zapatero dixo na ONU que íamos liderar a loita contra o cambio Climático. Noutra web leo sobre a ecoedición: paréceme interesante. Transcribo:

"La ecoedición consiste en editar una publicación minimizando los impactos medioambientales que se producen a lo largo de todo el proceso, desde el diseño hasta la distribución, teniendo en cuenta tanto las materias primas empleadas como el proceso de impresión, la gestión del stock, el embalaje utilizado para la distribución y la gestión de la distribución.

La ecoedición debe garantizar también unas condiciones laborales dignas de las personas que intervengan en la extracción de la materia prima y en la ejecución del contrato de edición."

O artigo completo en:

http://www.dosdoce.com/continguts/formacion/vistaSola_cas.php?ID=68


Alguén sabe se no mundo editorial en galego se plantexan estes problemas? ou ainda andamos ós biosbardos?

morte (e transcendencia)

Hoxe fun pechar a casa onde vivía un que viña de morrer o venres. Coma ten por costume, a morte lle viu de sorpresa, a lo menos para él. Os obxetos todos atopábanse nun perfecto e medido desorde, as revistas, os medicamentos, a roupa, esperando a volta do seu dono.

Non lle tiña afectos particulares o difunto, pero ainda que así non fose, penso que podería volver a facer o encargo como o fixen, sen que me asaltara o máis pequeno chisco de pensamento transcendente. Era pura materia que formaba parte dun cadro, dun esceario, agora incompleto.

Feita a obriga, estiven a preguntar un pouco. Contaban que neste caso nunca foi más certo eso de que nacemos acompañados pero morir, morremos sos.

Emigración (morreu o rumán)

A nova da morte do emigrante rumán que se prendeu lume deixame afundido nunha tremenda tristura e faime pensar sobre cómo pode suceder que se rompan todos os fíos da rede social e se chegue a este desenlace. Plantéxome unha pregunta concreta: Cómo non foi posible atopar 400 euros para a viaxe de volta e sí un periodista gráfico que testemuñara a desesperación deste home?

Eu tamén unha vez tiven que marchar e agora convivo con emigrantes. Dos que falo son de alto estanding, os teño no laboratorio. Veñen pagados con bolsas relativamente boas e intégranse nun entorno laboral requintado e altamente profesionalizado. Hai marroquinos, cubanos, tunecinos, arxentinos, brasileiros, franceses, mexicanos, portugueses. Todos diferentes, pero todos co mesmo sentimento de ser estranos nesta terra. Os máis voltarán máis cedo que tarde empurrados pola saudade dos que deixaron atrás. Algún ficará con nos para seguir, coma ata o de agora, traballando a reo.

Dinosaurios

Onte o ceo no Peru se abriu para deixar paso a un meteorito que deixou un considerable burato duns 30 metros. Na Voz aparece, xunto ca foto do crater, o relato do medo que ten a xente a contaminación que se poidese producir.

O medo é irracional, e por iso incontrolable e soe ser consecuencia da ignorancia e o descoñecemento. A min danme medo as alturas, quero dicir, por exemplo, andar pendurado dun guindastre ou no borde dun tellado porque non estou afeito a tales malabarismos e ignoro cal é a resistencia do guindastre ou si as tellas esbaran moito. Chamorro, o meu constructor é un auténtico trapecista e da chimpos dun andamio o outro sen a maior dificultade. Coñece e xestiona o risco.

Cada vez son máis e máis sólidas as evidencias, especialmente do rexistro fósil, de que foi un meteorito que batiu no que agora é o golfo de México, a causa da misteriosa desaparición dos dinosaurios. A pesar delo, un grupo de creacionistas anda a dicir pola rede que home e dinosaurios conviviron harmónicamente na Terra.

Dame medo a osadía desta xente, porque ignoros seus límites.

A foto é da pata do dinosaurio de Riodeva (Teruel) que se atopa no parque de Dinópolis. Eu fun este verán e é altamente recomentable non só para os picariños

Conservapedia

As veces é sorprendente como as ideas vanse entramando entre si levándote a descrubir outras que non podías nin imaxinar. Eu gosto moito de facer este exercicio co google. Onte a descuberta deixoume sen fala.

Estaba a preparar un post sobre unhas recentes declaracións do papa Ratzinger nas que sostén o creacionismo coma verdade científica e atopei a conservapedia. A conservapedia é unha enciclopedia aberta, ó estilo da wikipedia que xurdíu como alternativa de ésta ó considerar que as entradas que contiña eran anticritiáns e antiamericanas. Una dos principáis temas que desenvolve a conservapedia é o creacionismo e o diseño intelixente (alén da homosexualidade, o comunismo ou a teoría do Big Bang.

Teño intención investigar ata onde alcanza a influencia ideolóxica deste sitio fora dos EEUU, e de ler con calma os seus contidos. Estou preocupado pois semella que as ideas do diseño intelixente están a constituir os alicerces do ensino da bioloxía nos bacharelatos de moitos lugares do mundo.

Entre tanto, non me resisto a facervos partícipes da miña sorpresa.

al despertar: sexo o desayuno sano?

Este é o titular de "La Voz" de hoxe. Eu a verdade nin me plantexo a dicotomía. Máis ainda cando se poden facer as dúas cousas a vez.

A enquisa que alimenta esta nova, conclue que os galegos somos máis de comer a esas horas, polo que, sendo optimistas, cabe supor -a enquisa non o di- que o folleteo o deixamos para a noite.

Non sei os amigos deste blog que preferncia teñen, pero si a queren compartir, por favor que sexa argumentadamente.

O cadro titúlase o desayuno

dieta mediterránea vs atlántica

A noticia de El País faime pensar nas verdadeiras bondades da dieta mediterránea... ou serán bondades as da dieta atlántica?

incendios

Velaiquí a campaña de concienciación que fixo que este verán non tiveramos que sufrir o lume

Adicado a Lula Fortune

Obsérvese o sinal, noviña do trinque, que puxeron en pleno macizo central e onde indica o camiño para ir o pobo de Porto e non o peirao de Valdín, ó pé de Pena Trevinca, na provincia de Zamora onde a pertinaz seca non da nin para botar un colchon inflable



As veces facer os sináis sen coñecer os lugares ten estos riscos...

de volta de dar unha volta pola Galicia profunda

Despois de un mes e medio de ausencia volto a este espacio onde as ideas e o pensamento quedan retidos en forma de verbas escritas para que se poida discutir sobre elas.

O verán da pa moito. non hai máis que ver a fecunda lista de post nos blogues amigos. Eu teño unha manchea de cousas que contar. Pero para comenzar sirva esta imaxe captada por min mesmo nunha estrada por terras de Trives.

Escollina porque estiven a pensar si será certo os que din que no verán aumentan enormemente os contactos sexuais favorecidos pola húmida combinación de calor, brevedade das roupas e festa rachada.

Se cadra teñen razón. Na foto podedes comprobar ata qué extremo chega a procacidade e ó explícito da natureza das xentes da montaña Galega.