puntualidade

Teñen aquí en Holanda unha páxina web que planifica rutas en transporte público. Ainda sen saber dutch podes facerte rápidamente ao programa. Por exemplo si quero ir dende a miña casa ao aeroporto métolle a miña dirección e dun clik presentame todalas posibles combinacións.

Por exemplo: saia as 9,35 da casa, camiñe 7 minutos ata a parada da rua Arboretum. As 9,45 colla o bus da liña 88 ata a estación de tren, onde chegará as 10,12. Colla o tren das 10,17 no peirado 3 dirección Den Heger e descenda as 10,50 en Utrech no peirado 5. Cambie o peirado 7 e colla o tren das 10,55 a Schiphol, onde chegará as 11,20 ao peirado 3. Saia da estación e camiñe 3 minutos o ata o aeroporto.

O sorprendente non éo grado de detalle das explicacións. O que verdadeiramente te deixa pampo é que clavan os tempos. Todo funciona exactamente como di o programa. Todo está perfectamente combinado, sincronizado e puntualizado. Nin un minuto más nin un menos.

Qué país, mi má!!!! Eu nunca imaxinara unha cousa así. Un día fxen 5 transbordos de bus a tren a bus e a tren e mallaron os horarios previstos. Talmente parece máxia.

Lémbrome do omnibus aquel que me levaba de estudante a Compostela. Chovía dentro e os venres sembra ia ateigado de rapazada. Nunha ocasión chemos o sábado pola mañán, pois averiouse na ponte de Arcade e alí quedamos 8 horas pendurados ata que o amañaron.

Entradas

Cando neno o difícil era sair das cidades que atravesábamos camiño do destino nas vacacións. Era difícil porque a nacional pasaba mesmo polo medio da vila e alí sempre había atasco.

Hoxendía o difícil e entrar nas vilas. Protexidas por unha coraza de cinturóns, circunvalacións, circunvolucións e mesmo circuncisións é prácticamente imposible chegar dunha atacada o centro da cidade. Hoxe pasamos por diante de dúas importantes: Amberes e Breda, pera xa nin tentamos entrar por mor do tempo que deberíamos empregar.

Os polígonos industriais protexen eficazmente os centros históricos e un sempre ten a sensación de que colleu xusto a saida da autoestrada anterior ou posterior a correta. Como non te podes parar a preguntar tes que dispor de Tom-tom ou estás perdido.

Hoxe Breda, por exemplo, está tan aillada para o turista como cando se rendíu o asedio de Spinola.

Eleccións, celíacos e vacacións

Estiven ensarillado entre o traballo que tiña acumulado, a resaca electoral e os preparativos das merecidísimas vacacións. Do primeiro xa nin falar porque medra como cogumelos en outono e non me dou posto ao día. De feito xa renuncio a esa satisfacción de recrearme na perfección dos pequenos detalles cando xa ves o groso do traballo rematado. Agora a prioridade é facer que baixe a pila de papéis de enriba da mesa.

Do segundo estoume rindo como espectador do cristo que teñen montado co pobre Mariano. Ben se ve que, en política, gastan perdigón lobero e a comprensión (ou compasión) non son costumes as que estean afeitos os protagonistas.

Ao cabo, os preparativos das vacacións convertiuse nun auténtico traballo. Chegar a un consenso ca familia sobre o destino non é doado, pero unha vez postos de acordo, atopar unha boa oferta de avión, hotel é tarefa case imposible. Este ano finalmente marchamos a Holanda.

Pero dicía que quería falar dos celíacos. Estes días de todalas noticias que lin a que máis me impresionou foi o anuncio do Papa que ven de negar a posibilidade de que este colectivo poda comulgar con ostias feitas con fariña de millo. Nun alarde de coñecemento de tecnoloxía da panificación sagrada afirmou que o non teren gluten non son apropiadas para a consagración.

Non deu moitas explicacións pero supoño que ha de ser que os dominios ricos en histidina da fracción de glutelinas das proteínas do trigo ten afinidade especícica pola rexión máis hidrofóbica de dios que é a situada no trianguliño que ten enriba da testa

Risa, blogoencontros e asasinos

As últimas descubertas están a dicir que a risa xa non é patrimonio exclusivo humán. Seica os cans e mesmo as ratas son capaces de rir, ou alomenos de estimular o seu sistema límbico do mesmo xeito que o facemos nos co noso cando botamos gargalladas. A risa espontánea e sinceira ten utilidade fisiolóxica e social: permite liberar tensións e empatizar con outros semellantes. A risa artificial e forzada, gobernada por outras áreas cerebrais non ten tales propiedades. Estímase que os nenos rin por riba das 300 veces ao día, mentras que, pola contra os adultos chegamos con dificultade as 100.

O pasádo mércores nas birras e posterior cea con distinguidos blogueiros que se asoman por esta páxina (Arumes, Ana Bande, Lula) e xente das letras (Pablo, Virginia, Inma) por mor da visita de Ruibal, rimos moito. Foi francamente divertido coñecer a ese grupo de persoas tan interesantes e con tanto sentido do humor.

Eu esperaba que o sorriso non se me ía borrar da cara ata ben pasada a resaca electoral, pois estu certo de que mañá imos obter un bo resultado, pero o atentado de onte evaporou toda a alegría que tiña acumulada da semana.

Non concibo que os asasinos podan rir coma nos. Non os podo imaxinar distendidos ca sua familia, fillos ou amigos en torno a unha mesa pasando unha divertida noite. Eles non poden ser coma nos. Non son coma nos.

O BNG, a I+D+i e o matrimonio gay

Quedábame pendente do post anterior facer un pequeno comentario da política de I+D+i do BNG. O Bloque sí que a ten e é a que está a desenvolver en Galicia a Consellería de industria co plan INCITE. Incite é un plan coidadosamente elaborado a partires dunha análise realista da situación galega e co obxetivo de acadar un salto cualitativo to sistema de ciencia-tecnoloxía-empresa no país. Son salientables algunhas actuacións coma o acadamento dun importante anaco dos recursos do Fondo Tecnolóxico (máis de 400 millón de euros só para Galicia) e o plan de recursos humans.

Lóxicamente, o non teren opcións de governo, o programa do Bloque que presentan nestas elección é máis cativo e básicamente seguidista do plan do MEC.

Pero como a campaña está a ser un verdadeiro coñazo, cambio de tema e adxunto unha foto que tirei esta semán no parque de San Lázaro de Ourense. Pódese apreciar que o matrimonio homosexual xa é un elemento de márketing maila que lle pese o PP. Nesta tenda de noivos os donos tentan de atraer os clientes cunha imaxe moi sensual de dúas lesbianas que se imaxina un celebrando a lúa de mel.

Pero tamén pode que non sexa tan casual que esta campaña publicitaria se celebre en Ourense, xa que en esta cidade a base social parece máis tolerante con este tema e mesmo as forzas máis homófobas non parecen estar no PP se se xulga o pasado naquel concello e a composición das listas electorais nestas eleccións