sábado, 11 de octubre de 2008

Dende o fin do mundo


Hoxe estiven no lugar máis austral no que nunca estivera. As emocións e sensacións que vivín hoxe foron de tal potencia que me decidín a voltar a este abandoado blog para deixalas na memoria da escrita.
Hoxe estiven nunha rexión onde non hay seres humanos en moitos, moitísimos kilómetros cadrados. Hoxe estiven a respirar o ar de máis de 30.000 anos de antigüidade que acubillaba no seu seo o azuísimo xeo do glaciar San Rafael. Hoxe xogamos cunha foca leopardo dende a zodiac e tivemos que fuxir liscando con medo dun desprendemento dun iceberg.


Hoxe foi un día emocionante e a natureza deixoume sen fala. Agora teño que asimilar o vivido

6 comentarios:

Antón de Muros dijo...

Aproveita, ho! non se pode estar alí tódolos días! ;-)

Saúdos.

Antón.

Cuspedepita dijo...

Ehhhhh, que ben que volviche! :-)))

Imaxino ese lugar...

Ti disfruta, disfruta, que de envexa xa morremos nos.

Unha aperta para quitar o frío.

Nuca dijo...

Aproveitei, abofé que sí.

Gracias pola visita Antón. No 2009 é moi probable que teña que ir a Bos aires. Aproveitarei para acercarme a Puerto Madryn e ver Baleas

Portarosa dijo...

Qué envidia, qué maravilla, Guillermo (yo te llamo Guillermo, pero no sé si...), qué maravilla debe de ser.

Un saludo.

Nuca dijo...

Me puedes llamar Guillermo, por supuesto que sí. Gracias por la visita. Un honor.

Anónimo dijo...

¡Qué bueno que volviste!