"Love is in the air" (para Arumes)

Hoxe tiñabamos que limpar o cartucho de ultrafiltración. Cando cheguei o laboratorio Sabela e Lidia estaban a rifar:

-pois dígoche que isto ainda cheira a salgado
-pois eu limpieinas ben.

Tiven que terciar: -nenas o sal non ule, pero verdadeiramente isto arrecende ou peixe ou a chirla de algunha-. Riron

Evolutivamente o olfato pasa por ser un sentido primitivo. As neuronas olfativas teñen extranas propiedades: son quen de reproducirse, son as únicas expostas o mundo exterior de xeito directo, están nun entorno -o nariz- hostil e ateigado de bacterias sen infectarse. O fino olfato dos mamíferos débese a unha familia de máis de mil xenes un para cadanseu receptor olfativo distinto, especializado en detectar unha u outra molécula do entorno. O parecer os humanos na nosa evolución tivemos que inactivar máis da mitade destes xene para ter "sitio" para o sentido da vista e poder ver cores.

Con todo segue a ser un sentido extremadamente sensible. Co olfato detectamos no ar as feromonas -mensaxeiros químicos da conducta sexual- en cantidades de décimas de miligramo por tonelada. Os mamíferos empregamos os ouriños para enviar ao ambiente estas molélulas que xogan un importante papel na organización das sociedades animales, incluida a humana.

Noutra volta tentarei de desenvolver con exemplos este papel social do nariz e as feromonas. Hoxe quero chamar a atención sobre unha observación que fixo Arumes recentemente nun post: Trátase dunhas esencias con olor a vaxina de muller. A empresa que as vende sostén que con elas o placer está garantido. Polo exposto con anterioridade eu, ainda que non as experimentei, acredito a veracidade desta publicidade.


Parece ser que hoxe máis ca nunca como dicía Paul Young, O Amor está no Ar.


O que sí é certo é que, ó cabo, Sabela e Lidia déronme a razón: o cartucho de ultrafiltración cheiraba a cona de muller.

células nai

O que xa se albiscaba hai uns meses cando se conseguiu con células de ratos se recolle hoxe na maioría dos medios de comunicación: dous equipos foron capaces de obter células nai humanas sen embrións.

Qué vai dicir agora a iglesia e o seu coro mediático reaccionario que se opuñan vehementemente a investigación con células embrionarias? Acabóuselles o conto?

Pois parece que teremos que esperar para saber o que dicen. Na web da cope, hoxe non aparece tan transcendental nova

Condones con sabor a café

leo na Voz:

«Uno de los problemas de los condones hoy en día es el olor que tienen», dice a Efe Andrew Piller, director de DKT en Etiopía. «Si solucionamos eso, conseguiremos que más gente los use», agrega.

Fico pampo. Non sabía que os etíopes fosen tan mirados para os olores

Dunya

Estou abraiado. Veño de saber que no pasado septembro morreu Lamine Konte o autor da miña máis prezada canción de música africana: Dunya. Konté foi un dos máis grandes koristas do Senegal e achegou este instrumento de corda o gran público occidental, entre eles, eu.

Velaí na sua memoria unha escolma dos, o meu xuizo, cinco temas máis sobranceiros da música popular africana

1: Dunya de Laminé Konté (Senegal)

2: Makambo de Geoffrey Oryema (Uganda)

3: Bedy de Kanda Bongo Man (Zaire)

4: Danca ma mi criola de Tito Paris (Cabo Verde)

5: Yamoré de salif Feita e Cesaria Evora (Mali e Cabo Verde)

O Principio de Peter

Un bo, boísimo amigo desafogouse o outro día conmigo. Sostiña que está farto de perder o tempo en comisións estériles. Di que hai catro estados da materia: sólido, líquido, gaseoso e reunido nunha comisión, e que él está continuamente no último deses estados.

….

Laurence Peter foi un pedagogo que no erótico ano do 69 publicou o seu libro The Peter Principle. Nel desenvolvía un feito reiteradamente observado: os postos de alta dirección son máis frecuentemente ocupados por incompetentes que os postos base.

Peter formulou o seu principio do seguinte modo: Nunca jerarquía, todo empregado tende a ascender ata o seu nivel de incompetencia. O mecanismo desta afirmación ten unha lóxica abraiante: Nas organización moi xerarquizadas existe unha carreira profesional na que os raballadores van ascendendo en función dos seus méritos. Se alguén destaca no seu posto será promocionado polo servicio de recursos humáns a un posto superior dende onde, se o segue a facer ben, ascenderá o seguinte nivel, e así sucesivamente ata que chegue a un posto para o que non está capacitado, e nese fracasará.

Alguén estará pensando que cando eso sucede o natural sería degradalo ata o nivel inmediatamente anterior onde desenpeñaba axeitadamente a súa función. Pero iso ráramente sucede xa que ninguén quere asumir a responsabilidade de haber promocionado a un incompetente.

O principio de Peter ten unha implicación pavorosa: canto máis alto sexa o nivel de incompetencia que alcance unha persoa máis graves serán as consecuencias das súas decisións erradas.

Dacordo co exposto, canto máis horizontal sexa unha organización, esto é, canto máis distribuido estea o poder e a toma de decisións máis fácil será obviar os funestos efeitos deste Principio. A cuestión, en consecuencia, é determinar se nas organizacións nas que participamos o poder está axeitadamente espallado.

A toma colexiada de decisións –por exemplo en comisións- constitúe un dos mellores procedementos para garantir o correcta control do poder, maila que lle pese o meu amigo.

Parabéns a Punset

Hoxe os xornais recollen a nova que xa anunciara Punset no seu blog. Trátase da confirmación da continuidade en antena do programa Redes (mentado neste blog en varias ocasións) que nos últimos tempos estaba pendurado da "parrilla"de programación e a piques de caer dela.

É sen dúbida unha boa nova. Sería expléndidad si emitiran o programa a unha hora máis compatible coa vixilia

A min o cine góstame moito. Supoño que debe ser resultado dunha aprendizaxe infantil xa que daquela miña nai traballaba de taquilleira no cine Ronsel en Vigo e eu pasaba unha boa parte do meu tempo de lecer entre a sala de máquinas, a de proxección, o ambigú e os "hall" enchidos de cadros das pelis. Só de cando en vez pódense ver filmes que non sexan de ficción, ben por escaseza dunha boa oferta, ben por falta de salas de proxección. Agora é unha desas oportunidades. Non podedes perdervos Tierra un documental da BBC realmente impresionante

O curioso do caso é que a peli está patrocinada, entre outros, por Iberdrola e Ford!!!